Na razie głównie zainteresowaniem cieszy się buzia, a nie rączki, ale powoli zaczynają pracować i badać fakturę.

Hrabina ma taką pozytywną tendencję (o ile tendencję można nazwać pozytywną, ale chciałam do podkreślić), której nie można zignorować i trzeba celebrować, mianowicie kolekcjonuje wszelkiego rodzaju materiały, ścinki, metki, igły, guziki, gumki, tasiemki, kokardki (to w mojej rodzinie chyba genetycznie uwarunkowane, bo moja Mama też jest gadżeciarą ale z innego gatunku). Poleciałam do Hrabiny, wyszperałam skrawki materiałów, dokupiłam ładne metki w gwiazdki i poprosiłam o zeszycie (ja maszyny nie tykam, bo nie mam do niej cierpliwości i nie wiem, kiedy się przemogę). I Hrabina zeszyła wzorowo, a Młody ma co gryźć, miętosić i inne dyrdymały z tym kocykiem poczyniać, ju nół.

Masa miniaturowych postaci znaleziona na strychu czekała na reaktywację. I się doczekała.