Razu jednego, kiedy to sobota nadeszła (bo Farma otwarta tylko w soboty i niedziele) udaliśmy się wraz z Kuzynostwem (wyprawa, że hej) na sam koniec Rumi. Samiutki. Potem to już tylko łąki, lasy, pola i Kosakowo. 

Farma posiada konie, kozy, owce, świniodzika (serio, świniodzika!), króliki i.. wielbłąda! Ale ploty krążą, że wielbłąd trochę humorzasty i najlepiej nie podchodzić (broń boże jak spojrzysz- odwdzięczy się ostentacyjnym fuknięciem). Lamę też mają, a co. W powietrzu unoszą się piękne zapachy siana połączone wiecie z czym, ale dzieciakom kompletnie to nie przeszkadzało. Ważne, że były zwierzęta i można było kontakt złapać (no, nie z wielbłądem wiadomka). 

Obok farmy mają też miejsce na ognisko i ogólną biesiadę. Dostrzegłam też kajaki, plakaty z treścią informującą o urodzinach, spływach, biesiadach. Nieopodal jest plac zabaw, także Kwiatu z Kuzynem mogli się wyszaleć.

Wejście za piątaka. Na farmę z wózkiem nie polecam. Wąskie drogi i trochę błotniste. My Młodą wpakowaliśmy w nosidło.

 

 

 Jadąc przez Sierakowice warto zahaczyć o Tuchlino. Tam znajduje się egzotyczny park, który do zaoferowania ma sporą porcję płazów, gadów i innych zwierzaków.

Zoo Kaszuby (klik, klik) przywitało Nas dorodnymi papugami i spokojnymi królikami. Na miejscu czekają na Nas przewodnicy, którzy o każdym gatunku mają coś ciekawego do powiedzenia. Dodatkowy plus- niektóre okazy można pogłaskać! Dziwnie głaszcze się wielką, tłustą, czarną gąsienicę albo odwłok pająka, brrr..

Pomieszczenie nie jest za duże, podzielone na kilka stref. Do sali kinowej nie dotarliśmy, bo ciemna, bo zamknięta i Dwulatek nie chce i już. W sali edukacyjnej znajdowały się wielkie klocki i to, niestety, spowodowało, że ja i Kwiatu utkwiliśmy właśnie tam, a Mężul biegał za atrakcyjną przewodniczką macając... macając gąsienice, jaszczurki i węże. Przyszedł do Nas z wypiekami na twarzy, także chyba impreza była przednia. 

Obiekt posiada swoją restaurację, także nie umrzemy z głodu moi mili, nie umrzemy!

Na zewnątrz znajduje się spory plac zabaw i zadaszona wiata. 

Dopisek Kamila:

W ,,zoo'' są dwie sale. Na jednej jest większość eksponatów i tam można się załapać na przewodników, którzy zarówno opowiadają o wężach jedzących dzieci jak i dają pogłaskać te mniej groźne okazy.  Na drugiej sali są pająki i pokój z dużymi klockami. Nie pamiętam przewodniczki, nie mogę potwierdzić Karoliny opinii co do jej wyglądu.

Atrakcje są jednak dla dzieci, które już dobrze skupiają uwagę, Karol odpadł po trzeciej klatce i najchętniej zostałby z królikami. Sic! Oprócz tych naprawdę egzotycznych gatunków mieli króliki. Ja bawiłem się lepiej niż większość dzieci które tam były :)

fot. adrianna.

Kto ma w domu miłośnika pociągów, kolejek, lokomotyw- ten wie jak ważne jest odwiedzenie miejsca, gdzie wszystkie pożądane obiekty skumulowane są w jednej konkretnej przestrzeni. I tu nie chodzi tylko o podjechanie na dworzec kolejowy i obserwowanie jak pociągi sobie odjeżdżają bez Ciebie. To wcale nie jest atrakcja. U Nas kończy się zawsze lamentem, dramatem rodzinnym. Czemu ten pociąg odjechał, a ja do niego nie wsiadłem?! No, ludzie. Czasami zdarzy się Nam podróż szynobusem do metropolii zwanej Gdynią i wtedy jest co świętować (ja, Matka, że w końcu do wielkiego miasta, a Kwiatu, że w końcu wsiadł do pojazdu, który biernie obserwuje przez okno). 

Razu, więc, pewnego kiedy to na jeszcze większą wieś powędrowalimy wraz z przyjaciółmi, aby odpocząć (cokolwiek to znaczy kiedy ma się dzieci- tu interpretacja dowolna) trafiliśmy do Parowozowni w Kościerzynie. A, że wiedziałam, iż tego dnia miał miejsce event w postaci Nocy Muzeów, to będą czekać na Nas atrakcje. W tym przypadku atrakcją okazał się darmowy wstęp i jazda... drezyną. Spoko. Kto, co lubi. Każdy pierwszy raz jest ważny i niezapomniany, także jazdę drezyną mam zaliczoną...

Lokomotywy są otwarte dla turystów. Można wejść, dotknąć, pogłaskać, posiedzieć w maszynowni, jako pasażer w wagonach. Wszystko dozwolone. Różnorodność lokomotyw jest szeroka. Od najstarszych do najnowszych. Od najmniejszych do ogromnych (naprawdę ogromnych!). 

Czy atrakcja dla najmłodszych?

Jasne. Dwulatek świetnie się tam odnajdzie i będzie wszystko macał. U Nas problem tkwił w lękach i długo trzeba było przekonywać Kwiata, żeby wskoczył do wagonu (ale, wiadomka, dwulatki są nieobliczalne, nie wiadomo jakie danego dnia posiada stany lękowe). Z kolei kolega Kwiata (też dwulatek) od razu wkroczył do akcji. Także sprawa indywidualna. 

Czy wziąć ze sobą jedzenie?

Chryste, pewnie! Jedzenia nigdy nie dość! Restauracji żadnej tam nie dostrzegłam, a do pobliskiej wcale nie tak blisko. Zwiedzanie zajmuje jakaś godzinę, także można się zmęczyć i umrzeć z głodu!

fot. adrianna