Niedawno dostaliśmy (bardziej Młody, ale ja się jaram także) od przyjaciół książkę Eric'a Carle Miś patrzy. Bardzo lubię serię książek, które wychodzą spod ręki Carle. Oprócz nieoczywistej ilustracji jest przede wszystkim interaktywna.

Powstało mnóstwo dodatków do książek Carle (głównie do Bardzo głodna gąsienica i Miś patrzy), jednak znalazłam w czeluściach internetu (jest naprawdę deep) puzzle nawiązujące do książki. 

Wydrukowałam, zalaminowałam, przykleiłam magnesy (dałam ogłoszenie na fejsie i ilość chętnych, którzy chcą pozbyć się swoich magnesów była ogromna) i Kwiatu łączył puzzle.

Puzzle do pobrania:  lapbooksbycarisa

dostępne na: logopomoce.pl

Siedzimy w poczekalni. U lekarza. Obok mnóstwo zabawek "przychodniowych" takich z rodzaju "nie dotykaj, bo bakterie". Albo nie. Siedzimy w biurze projektowym. Wybieramy meble do kuchni. Albo do łazienki. Widzę jak te młode świdrujące oczy patrzą. Na delikatne wazony, na te drogie klamki do drzwi, na ten piekarnik co to nowy i nieśmigany, a można by było nim tak kręcić i kręcić. Podrzucam jakiś długopis. Pytam Panią Architekt, czy mogę pożyczyć kartkę, żeby sobie porysował. Oczywiście zaczyna bazgrać po super dizajnerskim biurku, bo kartka za mała, bo Pani Architekt tylko bloczki do szkiców posiada. Co robić. 

Zrobiłam na potrzeby takich sytuacji, kiedy to nuda przeszywa do szpiku kości, dookoła wszystko tak parszywie delikatne, a dziecko hiperkinetyczne (lubię to określenie. psiapsióła matka mi je sprzedała) trzeba kombinować, jak zająć, żeby zająć na chwilę a dobry kolor drzwi wybrać (boję się wciąż, że za ciemne wybrałam...). 

Zrobiłam komplet zestawów "zajmowacz czasu". Każdy zestaw spakowany jest do teczki typu Ziper z suwakiem (deszcze wytrzyma, wody przetrzyma, przed ślinotokiem niemowlaka ochroni) i podzielony tematycznie. Co jakiś czas wymieniam, żeby się zestawy nie znudziły. 

Czasami udaje się przez chwilę zająć, a czasami nie. Nigdy nie mam gwarancji, czy akurat ten zestaw, który zabrałam ze sobą okaże się na tyle ciekawy, że Młode uciszy się na sekundę. Dlatego biorę kilka do plecaka i trzymam kciuki.

Wydrukowałam i zalaminowałam.

Po drugiej stronie podkleiłam ulicę kolorowymi tekturami. Też nadają się do rysowania. Uczenia kolorów.

4. Układanka pinezkowa. W sklepie "wszystko za piątaka"

 5. Kolorowanki i książeczki z naklejkami. Must have.

Podświetlany stolik ostatnio na blogach zabawowych stał się bardzo modny. To chyba nawet i wywodzi się z montessori, ale nie drążyłam.

Z racji tego, że nie mamy kolorowych szkieł, postanowiłam spróbować zachęcić Młodego do malowania na podświetlonym stole. Efekt całkiem ciekawy. Niebieskie malunki trochę przypominają mi niebo gwiaździste rodem z obrazów van Gogha.

To nie żadna reklama mleka. Po prostu karton się napatoczył, a zimno, wieje i pada, trzeba się ratować ;)