Malowanie palcami.

Nie ma chyba bardziej relaksującej rzeczy niż malowanie. No dobra, gorąca kąpiel. Ok, i czytanie książki. No dobrze już dobrze, jedno posiedzenie w toalecie też relaksuje jak nie wiem, co. Ale chodzi mi o to, że malowanie jest przede wszystkim wyciszającym zajęciem. I dla mnie i dla Młodego. I fajne jest to, że nigdy nie ma w malowaniu końcowego etapu. Zawsze można coś dodać, maznąć, pacnąć, dziabnąć. Przejść łatwo z pędzla do malowania palcami*. I tak to najpierw była wielka plama, która przerodziła się w wielką chmurę, by potem stać się deszczem, który skapuje i tworzy kolejną wielką mazię kałużową. I wszystko się w jednym momencie tworzy i niszczy, rujnuje i buduje i nigdy nie ma efektu końcowego. I nie można tego tak nagle przerwać. Powiedzieć dobra Młody, sprzątaj farby idziemy spać. Ten moment późno nadchodzi i nawet nie chce się przerywać. Tylko dołączam do tego malowniczego świata i relaksuję się razem z dzieckiem. 

*jutro będziem malować stopami. a co!