Parowozownia Kościerzyna

Kto ma w domu miłośnika pociągów, kolejek, lokomotyw- ten wie jak ważne jest odwiedzenie miejsca, gdzie wszystkie pożądane obiekty skumulowane są w jednej konkretnej przestrzeni. I tu nie chodzi tylko o podjechanie na dworzec kolejowy i obserwowanie jak pociągi sobie odjeżdżają bez Ciebie. To wcale nie jest atrakcja. U Nas kończy się zawsze lamentem, dramatem rodzinnym. Czemu ten pociąg odjechał, a ja do niego nie wsiadłem?! No, ludzie. Czasami zdarzy się Nam podróż szynobusem do metropolii zwanej Gdynią i wtedy jest co świętować (ja, Matka, że w końcu do wielkiego miasta, a Kwiatu, że w końcu wsiadł do pojazdu, który biernie obserwuje przez okno). 

Razu, więc, pewnego kiedy to na jeszcze większą wieś powędrowalimy wraz z przyjaciółmi, aby odpocząć (cokolwiek to znaczy kiedy ma się dzieci- tu interpretacja dowolna) trafiliśmy do Parowozowni w Kościerzynie. A, że wiedziałam, iż tego dnia miał miejsce event w postaci Nocy Muzeów, to będą czekać na Nas atrakcje. W tym przypadku atrakcją okazał się darmowy wstęp i jazda... drezyną. Spoko. Kto, co lubi. Każdy pierwszy raz jest ważny i niezapomniany, także jazdę drezyną mam zaliczoną...

Lokomotywy są otwarte dla turystów. Można wejść, dotknąć, pogłaskać, posiedzieć w maszynowni, jako pasażer w wagonach. Wszystko dozwolone. Różnorodność lokomotyw jest szeroka. Od najstarszych do najnowszych. Od najmniejszych do ogromnych (naprawdę ogromnych!). 

Czy atrakcja dla najmłodszych?

Jasne. Dwulatek świetnie się tam odnajdzie i będzie wszystko macał. U Nas problem tkwił w lękach i długo trzeba było przekonywać Kwiata, żeby wskoczył do wagonu (ale, wiadomka, dwulatki są nieobliczalne, nie wiadomo jakie danego dnia posiada stany lękowe). Z kolei kolega Kwiata (też dwulatek) od razu wkroczył do akcji. Także sprawa indywidualna. 

Czy wziąć ze sobą jedzenie?

Chryste, pewnie! Jedzenia nigdy nie dość! Restauracji żadnej tam nie dostrzegłam, a do pobliskiej wcale nie tak blisko. Zwiedzanie zajmuje jakaś godzinę, także można się zmęczyć i umrzeć z głodu!

fot. adrianna